Acı

Acı, adı üstünde ızdırap çekme. Çile, dayanılmaz zorluklar içerisinde bulunma. Kalbin kırılması, üzülmesi, beklentilerinin olmaması, hep insana acı verir. Sevdiklerini kaybetme veya sevdiklerinin seni kırması insana acı verir.

Allah her insana farklı imtihanlar vermiştir. Hayatta her dilediğin senin istediğin gibi gitmeyebilir.Milyonlarca yuvasını terk eden mülteciler. Ölümüne yolculuğa çıkıyorlar. Çoğu hedefine varmadan yolda ölüyor. Dünya acımasız. Bir tarafta çöplüklerden ekmek toplayan çocuklar. Evine bir şey götürememenin üzüntüsüyle kahrolan babalar, anneler.. Öbür tarafta yatlar, katlar, binbir türlü eğlenceler. Gece alemleri.. Hayat çok acımasız..

Acı, bir evladının kör kurşuna gitmesidir. Acı, işsizlikten evine bir şey götürememektir. Acı, tarif olmaz, onu çeken bilir. İnsanı acılar yıkar. Sevdiklerinin amansız hastalıklara yakalanması, elinden bir şeylerin gelmemesi, hastahane köşelerinde nöbet beklemeler ve sonunda çığlıklar… Kader değişmez. Kadere inanan kederden emin olur. Yinede yürek ferman dinlemez, iplik iplik göz yaşları dökülüverir rahmet pınarlarından..

Son şehitlerimizin evlatları, anneleri, babaları, kardeşleri her gün acılarını içine akıtıyorlardır. Biz olayları sadece izliyoruz, dualar ediyoruz. Elimizden duadan başka bir şey gelmiyor… Vatan için, bayrak için ölmeleri tesellimiz.. Ecel değişmez, ne bir an geri, ne bir an ileri.. Bilirizde, inanırızda iğne bize batınca acı duyarız. Acılara ilk anda sabır gösterebilirsek manevi mükafatı alırız.

Dünya acı üzürine kurulmuştur.

İlk insan ve ilk peygamberin evlatlarından Kabil Habile acı verdi. Haset etti, şeytanın oyununa geldi, kardeşini öldürdü. Pişman oldu, ama iş işten geçti. Bir karga kadar bile olamadım dedi… Bizede şeytan türlü düşmanlıklar yaptırır. Kardeşinin kalbini kırarsın, söylememen gereken sözleri söylersin. O benden özür dileyecek dersin.Sen ondan özür dilesen ne olur. Peygamberimiz “ kim haklı olduğu halde tartışmaktan vazgeçerse cennetin ortasında bir köşk verileceğine ben kefilim” buyurur dururken, sen daha Allah’tan ne istersinde müslüman kardeşinin kalbini kırarsın.

Kulda kusur varsa affetmek ibadettir.

Acıları imanımızla yeneriz.Bela ve musibetlere sabreder sevap kazanırız. Başarılara şükrederiz yine sevap kazanırız. Kader ölçüsüne uyarız. Tevekkül limanına sığınırız. Malayani, yani boş işlerle uğraşmayız. Cahillerden yüz çeviririz. İlim yoluna gireriz. İlim yolu, cennete giden yoldur. Hayat bizim değil ki, istediğimiz gibi hoyratça kullanalım. Kıyamette beş şeyden hesaba çekilmeden yerimizden kımıldayamayacağız,onlardan biriside “ömrünü/hayatını nerede tükettin.” Sahi sevgili kardeşim, sen hayatını nerede geçeriyorsun?

En büyük acıları peygamberler çekmiştir. En büyüğünüde peygamberimiz (sav) çekmiştir. Acı çekmede de bize en büyük örnektir. Yedi evladından altısı sağlığında vefat etmiştir. Sadece Fatıma’sı, o da altı ay sonra babasına kavuşmuştur. Kasımını, Zeynebini, İbrahimini, Abdullahını kendi elleriyle kabre indirmiştir. Ümmü Gülsüm ve Rukiye Osman’ındı. Peygamber kızları Hz.Osman’ı (ra) zinnureyn (iki nur sahibi) yaptı. Çocuklarının annesi Hatice’sini kendi elleriyle mezara koymuştur ..
Hatta o yıla hüzün yılı denmiştir.
Bizde acılara, yokluklara, hüzünlere iman zırhıyla karşı koymaya çalışalım.
Allah’ımız bir zorluktan sonra, mutlaka bir kolaylık verir. Herkese rızık veren, kimseyi unutmayan Allah’ım, seni hamdetmekten, övmekten acizim,sen zatını sena ettiğin gibi yücesin. Bize, acılara karşı dayanma gücü ver. Herkese hayırlı kapılar açan Allah’ım bizede, evlatlarımızada, ümmeti Muhammede’de hayırlı kapılar açıver. Senin her şeye güçün yeter.

Dua edenin duasına icabet edersin, sıkıntılarını giderirsin, bizim dualarımızıda kabul eylediğin sevgili kullarından eyle. Bizi, bize bırakma, bizi nefsimizin ve şeytanlarımızın elinde oyuncak eyleme.

Günahlarımızı elimizde kar gibi erit. Kalbimizi İmana aç. Kalbimizi nur eyle.. Kalbimizi pak eyle.. Kalbimizi günahlara karşı muhafaza eyle…
Amin.. Ya Muin .Ta Ha ve Ya Sin velhamdülillahi Rabbil Alemiyn…

Mustafa ÇELİK

DITIB Sennestadt
Beyazıt Camii